Glucagon CAS 16941-32-5 Bevordert glycogenolyse en glucoseproductie om de bloedsuikerspiegel te verhogen

Glucagon CAS 16941-32-5 Bevordert glycogenolyse en glucoseproductie om de bloedsuikerspiegel te verhogen

Productnaam: Glucagon
Synoniemen: GLUCAGON 1-37;GLUCAGON (1-37) (PORCINE);GLUCAGON 37;GLUCAGON ACETATE;HSQGTFTSDYSKYLDSRRAQDFVQWLMNTKRNKNNIA;H-HIS-SER-GLN-GLY-THR-PHE-THR -SER-ASP-TYR-SER-LYS-TYR-LEU-ASP-SER-ARG-ARG-ALA-GLN-ASP-PHE-VAL-GLN-TRP-LEU-MET-ASN-THR-LYS-ARG-ASN -LYS-ASN-ASN-ILE-ALA-OH;Glucagon 1-29;Glucagon(1-29) Humaan HCl
CAS: 16941-32-5
MF: C153H225N43O49S
MW: 3482,75<& >EINECS: 685-611-6
Productcategorieën: Aminozuurderivaten;Peptide;GlucagonIslet Stamcelbiologie;Islet Stamceldifferentiatie; Hormonen;Andere eiwit-/peptidehormonen;Glucagon en glucagon-achtige peptidenPeptiden voor celbiologie;GlucagonsIslet Stem Celbiologie;Cytokines Groeifactoren en Hormonen (Obesitas);Gastro-intestinale Peptiden;GlucagonObesity Research;API;Diabetes Research
Mol File: 16941-32-5.mol

Glucagon, ook bekend als glucagon, is een rechtketenig polypeptidehormoon uitgescheiden door -cellen van de pancreaseilandjes, met 29 aminozuren, met molecuulformule en relatief molecuulgewicht massa van C153H225N43O49S = 3482,8. China heeft dit hormoon gesynthetiseerd. Het is een soort wit, geurloos en smaakloos fijn kristallijn poeder bij kamertemperatuur. Glucagon is bijna onoplosbaar in water en de meeste organische oplosmiddelen, terwijl het oplosbaar is in verdund zuur en verdunde alkalische oplossing. Het grootste deel van het preparaat is hydrochloride dat wordt opgelost in water. Het is bekend dat glucagon zijn moleculaire integriteit moet behouden om zijn fysiologische activiteit uit te oefenen. De glucagonstructuur van mens en zoogdier (konijn, rund, varken, rat, enz.) kan consistent zijn, terwijl vogels iets anders zijn.

Glucagon is een polypeptide dat bestaat uit 29 aminozuren en wordt uitgescheiden door de alfacellen van de eilandjes van de pancreas. Glucagon wordt geproduceerd uit het pro-glucagon-gen, aanvankelijk als de voorloper pro-glucagon, dat weefselspecifiek wordt verwerkt in alfacellen van de alvleesklier om glucagon te vormen en in darmcellen om GLP-1 en GLP-2 te vormen.
<& >Het is algemeen aanvaard dat insuline en glucagon de belangrijkste hormonen zijn die betrokken zijn bij de pathofysiologie van diabetes, maar de rol van glucagon bij diabetes is in sommige gevallen complex en controversieel. De rol van glucagon in momenteel gebruikte bloedglucoseverlagende middelen krijgt steeds meer aandacht, en de voortdurende ontwikkeling van op glucagon gerichte therapie benadrukt de belangrijke bijdrage van glucagon bij het optimaliseren van diabetesmanagement.

Glucagon is een tegenregulerend hormoon dat hepatische glucose stimuleert productie om hypoglykemie te voorkomen. Glucagon-receptoren bevinden zich op hepatocyten en glucagon-bindingsplaatsen zijn ook geïdentificeerd in de nier, het hart, het maagdarmkanaal, het vetweefsel, de hersenen en de milt. Op basis van onderzoeken bij honden wordt ongeveer 17% van glucagon afgebroken door de nieren en 20% tot 25% in de lever. De afgifte van glucagon als reactie op hypoglykemie is goed ingeburgerd en wordt gemedieerd door autonome, endocriene en paracriene mechanismen en mogelijk ook door directe detectie van bloedglucosespiegels door alfacellen. De exacte moleculaire mechanismen waardoor cellen glucagon afscheiden zijn niet volledig bekend, maar omvatten kaliumadenosinetrifosfaat (KATP) kanalen en calciumkanalen.

In normale fysiologie wordt glucagonsecretie tijdens hyperglykemie geremd door de cellulaire secretieproducten insuline, zink en gamma-aminoboterzuur (GABA), die vrijkomen als reactie op maaltijden en verhoogde bloedglucose. Wanneer de bloedglucosespiegels dalen, verminderen bètacellen de productie van deze producten, waardoor hun remmende effect op alfacellen wordt geëlimineerd. Dit mechanisme, bekend als de "shutdown"-hypothese, leidt uiteindelijk tot een toename van de glucagonsecretie wanneer de bloedglucose te laag is. Groeiremmend hormoon, dat wordt geproduceerd door δ-cellen en GLP-1 in de eilandjes, remt ook de glucagonsecretie.

Bij zowel type 1 diabetes mellitus (T1DM) als type 2 diabetes mellitus (T2DM), plasma glucagonspiegels zijn te hoog. Glucagon, een regulerend hormoon dat de glucoseproductie in de lever bevordert, voorkomt hypoglykemie onder normale fysiologische omstandigheden. Bij patiënten met diabetes kan de glucagonsecretie ongecontroleerd zijn, wat leidt tot problemen met de glucosehomeostase. Sommige behandelingen voor diabetes zijn effectief door remming van de secretie of werking van glucagon, evenals door glucagon-specifieke gerichte therapie.

Glucagon CAS 16941-32-5 Chemische eigenschappen
dichtheid 1,53±0,1 g/cm3( Voorspelde)
opslagtemp. Bewaar op een donkere plaats, droog verzegeld, oplosbaarheid van 2-8 ° C Vrijwel onoplosbaar in water en in de meeste organische oplosmiddelen. Het is oplosbaar in verdunde minerale zuren en in verdunde oplossingen van alkalihydroxiden.
vorm poeder

Functie en toepassing van Glucagon CAS 16941-32-5
1、Verhogen bloedglucose-effect: Het kan activeren leverfosforylase, bevordert de afbraak van glycogeen in de lever en isogenese van glycogeen en verhoogt de bloedglucose.
2、 Positief inotroop effect: het kan het intracellulaire cAMP-gehalte verhogen, de contractiliteit van het myocard verbeteren, het hartminuutvolume verhogen en per slag werken. Het positieve inotrope effect kan nog steeds worden uitgeoefend na het aanbrengen van voldoende hartglycoside en wordt niet geblokkeerd door propranolol. Hoewel het de hartslag en bloeddruk kan verhogen, veroorzaakt het geen aritmie. De mechanismen zijn: (1) het activeren van adenylaatcyclase om adenosinetrifosfaat om te zetten in gecycliseerd adenosinemonofosfaat, wat de contractiliteit van het myocard verhoogt; (2) bevordering van hepatische glycogenolyse en verhoging van de bloedglucosespiegel; (3) bevordering van de afgifte van insuline Chemicalbook-afgifte, verbetering van het myocardiale gebruik van glucose en bevordering van anaërobe enzymen van de hartspier, waardoor het energiemetabolisme van de hartspier wordt verbeterd. In combinatie met digitalis-achtige hartglycosiden kan het de werkzaamheid verhogen.
3. Effecten op de nieren: verwijden de nierbloedvaten, verbeteren de doorbloeding van de nieren en bevorderen de uitscheiding van natrium, kalium en calcium.
4. Effecten op het spijsverteringsstelsel: kan ontspanning van de gladde spieren van maag en twaalfvingerige darm, dunne darm en dikke darm veroorzaken, de peristaltiek van maag, dunne darm en dikke darm remmen en de afscheiding van gal en darmvocht verhogen.
5. Effecten op het secretiesysteem: prikkelen bijniermerg, bevorderen de afgifte van catecholamines. Het kan ook de afscheiding van insuline, schildklierhormoon, calcitonine en groeihormoon bevorderen.